Out of order
Soms heb je dat, je leeft op de automatisch piloot, gooit er qua energie nog een schepje bovenop, alles lijkt als vanzelf te gaan. Leuke dingen, veel genieten, dat vooral. Een daarvan is het oppassen op de kleinkinderen van acht en negen. Hun verhalen aanhoren, in gedachten teruggaan naar de tijd dat ik zelf jong was. Dat doe ik graag.
Ik woonde in een klein dorpje tussen de Maas en de Waal. De belangrijkste personen waren de huisarts en meneer pastoor. Bij de huisarts kwam je alleen als het heel hard nodig was. Bij de pastoor in de kerk vaker, wekelijks was daar de mis. Maandelijks biechtte je de pastoor je foute kanten op en kon je daarna vrij van zonden weer naar huis. De pastoor had ook een preventieve taak. Hij gaf je de Blasiuszegen om keelpijn te voorkomen. Ook fietsen en auto’s werden gezegend zodat je in het verkeer gevrijwaard was van valpartijen, breuken en andere rampspoed. Het consultatiebureau hield je groei en bloei bij. Soms te nauwgezet, dan kreeg het de term consternatiebureau mee. Rust reinheid en regelmaat waren zo de maatstaven in een gemiddeld gezin. Bij calamiteiten was er de veldwachter. Die zorgde dat de dorpsbewoners in het gareel liepen en elkaar niet te lijf gingen. Hij schreef bij hoge uitzondering bekeuringen, bijvoorbeeld tijdens een kermis, maar dan moest de caféganger wel heel erg dronken zijn. Een belangrijk persoon was ook de directeur van de Boerenleenbank. Hij lichtte de spaarpotten en gaf advies als je naar het buitenland op vakantie wilde. Er was een Vivo winkel waar met liefde en veel persoonlijke aandacht de schijfjes worst gesneden werden. Dat was zo’n beetje mijn vroegere kader.
We snellen onszelf vooruit
Ik moet vaak aan deze tijd terugdenken. Aan het leven van alledag, de overzichtelijkheid, de seizoenen, de weinige televisiezenders en elke avond één journaal soms één actualiteitenrubriek. Verder Mies Bouwman voor de leuk en Top Pop voor de jeugd. Ik ging met vriendinnen en vrienden dansen, verhuisde naar de stad en langzamerhand kwam de wereld meer en meer binnen. De economie begon op volle toeren te draaien en je draaide in het bedrijfsleven je rondje mee. Kwaliteit en snelheid werden meer en meer belangrijke facetten in het werk.
De wereld is sneller en sneller gaan draaien. We snellen onszelf vooruit, lopen en fietsen harder, we typen sneller dan we denken. De commercie draait ook op volle toeren, zo liggen de pepernoten in september in de winkel en bij menigeen wordt de kerstboom in oktober of november al opgetuigd. Op een dag als Black Friday gooien we er nog een flinke schep boven op. We buitelen over elkaar heen de winkels binnen alsof het einde van de wereld nabij is.
Mijn automatische piloot viel uit
Als uit het niets werd ik pasgeleden flink ziek en viel mijn automatische piloot uit. De kerosine leek op, ik moest dalen in energieverbruik. Terug naar de basis en daar brandstof sparen, dat was wennen. Heel beangstigend, het kostte moeite de paniek buiten te houden. Ik besloot toch een week naar mijn favoriete schrijfplek in Drenthe te gaan maar er vloeide geen inkt meer uit mijn pen. Naast de vele klachten van hart, hoofd en leden, had ik veel last van overprikkeling. Eenmaal thuis besloot ik de malheur buiten te houden, journaals en tv programma’s met volle discussietafels te mijden. Ik schafte Netflix aan en genoot van een leuke serie. Het niet bezig te zijn met allerlei problemen in de wereld en de focus op mezelf te leggen voelde erg goed aan.
Nadat de oorzaak was gevonden (medicijnen die elkaar niet verdroegen) moest ik langzaam mijn actieve leven weer op gaan bouwen. Daarbij kijken wat het belangrijkst voor me is en prioriteiten stellen. Langzaamaan met beleid mijn familie en vrienden weer opzoeken. Nu ben ik weer gestart met het koor en met vrijwilligerswerk. Ik neem mijn schrijfpen weer op en vertoef al schrijvend graag weer in de rust en stilte van mijn jeugd. Blijkbaar heb ik de tijd van toen in het heden nodig.
Ik ben voorzichtig en meer afhoudend gehouden maar ik realiseer me dat deze reset van lichaam en geest mij een nieuw begin geeft.
Daar wil ik heel zuinig op zijn!
© Foto en haiku: Koosje de Leeuw
Koosje heeft haar eigen broedplaats op www.koosjeschrijft.nl