Wat is het eerste wat in je opkomt als je denkt aan gezondheid?
Ik denk als eerste aan vrijheid. De vrijheid om mijn leven fysiek en mentaal vorm te geven op een manier zoals dat bij mij past. Een leven dat mij zin geeft, maar zeker ook een groene leefomgeving. Want ook de plek waar ik woon is zeer bepalend voor hoe gezond ik me voel. Een plek waar ik het warm heb in de winter, waar ik kan koken en kan douchen. Een plek waar ik me veilig voel, een plek waar ik me thuis voel, een plek waar ik buren kan helpen en waar ik om hulp kan vragen. Eigenlijk komen bij gezondheid veel aspecten van het leven kijken: mentaal en fysiek functioneren, zingeving, wonen & omgeving, werk en betekenisvolle relaties.
Denk eens terug aan een moment in je leven waarbij je je gezond voelde.
Ik voelde me gezond en in balans toen ik op reis was in Spanje. Ik woonde meestal op plekken dichtbij de natuur, ik had veel gelijkgestemde reisgenoten om me heen, ik had voldoende middelen om van te leven en ik had een duidelijk doel voor ogen met mijn eigen kunstproject “Bailando por la vida”. Ik deel graag een passage uit mijn reisdagboek:
Verscholen aan de rand van het centrum ligt een patio:
Patio El Corral de los Artistas! Er hangt iets magisch in de patio...
Ik kan het eigenlijk niet uitdrukken in woorden. Het licht flonkert op een sierlijke wijze door de bloemen en de planten. Het lijkt wel alsof 1 zonnestraal de hele patio verlicht! Zo mooi! Heel zacht klinkt een geluid van klassieke muziek...
De patio is ruim en groots. Aan alle kanten groeit klimop. Aan de linkerkant zie je een sierlijk hekwerk. De deur zit op slot. Zichtbaar zijn diverse deuren. Achter deze deuren schuilt het werk van kunstenaars, schilders, beeldhouwers, juweliers, schrijvers...
Rechts van de patio bevinden zich twee deuren. De eerste deur is het huis van Alexandra, de Amerikaanse schrijfster. Naast de deur van Alexandra bevindt zich een klein gastenverblijf. Mijn verborgen schat. Lieve mensen, ik kan hier een maand blijven wonen! Ik kan niet zeggen hoe blij ik ben met dit ieniemieniehuisje wat voor mij als een kasteel voelt.
Denk eens terug aan een moment waarbij je je niet gezond voelde.
Ik voelde me niet gezond toen ik weer terug in Nederland was. Ik heb daar het volgende over opgeschreven:
Toen ik me niet meer achter de structuren kon verschuilen, pas toen kwam ik tot de kern. Ik kon nu weglopen voor mijn eigen kwetsbaarheid of het omarmen. Ik heb ervoor gekozen om mee te bewegen op de golven van mijn kwetsbaarheid. Dat heeft ervoor gezorgd dat ik meer mens ben geworden. Voor de reis had ik mezelf nog niet helemaal gevonden. Ik identificeerde me teveel met mijn huis, mijn baan, mijn uiterlijk.
Ik heb ervoor gekozen om mee te bewegen op de golven van mijn kwetsbaarheid.
Omdat ik uit de structuren ben gestapt, heb ik van een afstand kunnen bekijken- hoe zeer er vanuit bepaalde kaders & opvattingen wordt geleefd. De terugkomst in Nederland was een grote klap in mijn gezicht. Drie jaar lang probeerde ik op verschillende manieren mijn eigen plek in Nederland weer terug te veroveren- het lukte me niet. Achteraf ben ik veel te lang door gegaan met het behalen van dit doel. De burn-out die ik gekregen heb, is in deze periode opeen gestapeld. Voordat ik terug kwam was ik juist heel erg in balans. Het leven in Spanje had me dichter bij mezelf gebracht. De natuur had me dichter bij mijn eigen natuur gebracht.
Het werd me wel duidelijk dat ik vervreemd was geraakt van het systeem. Maar het werd me ook duidelijk dat het leven in het systeem ook een vervreemding was van mijn eigen natuur. Ik keek met de ogen van een kind naar het leven in Nederland. Het was alsof ik op een andere planeet was beland en ik voelde me alles behalve thuis. Zo verwonderde ik mij over de meest alledaagse zaken:
Waarom leven mensen in hun mobiele telefoon?
Waarom zie ik mensen constant rennen van A naar B?
Waarom moet ik op feestjes, verjaardagen, kerstdagen verschijnen om uitdrukking te geven aan persoonlijke relaties?
Waarom werken we hier van 9 tot 5?
Waarom wonen we zo dicht op elkaar?
Waarom leven we een groot deel van onze tijd achter de computer?
Het antwoord op deze vragen heb ik niet. Wat ik wel weet is dat ik geloof in onze authentieke kracht. Die oerkracht, dat is onze natuur. Het is die oerkracht die ons mensen verbindt. Het is die oerkracht waardoor we als mensen naast elkaar staan en niet tegenover elkaar. Dan maakt het niet uit of je wethouder, communitymanager, huisvrouw, arts, actrice, vrijwilliger etc. bent. We zijn allemaal van gelijke waarden- ieder van ons een passend stukje in de puzzel voor een gezonde samenleving. Daarom vind ik het zo belangrijk om authentieke verhalen te verzamelen. Daar wil ik in investeren!
Muziek is mijn grote inspiratiebron om in balans te blijven. Dit is mijn luistertip!
Chambao - Pokito a Poko ((Videoclip)) - YouTube
Warme groeten,
Monique Ortlep