Dus voor mensen die niet tegen een vakantie verslag kunnen: Lees vooral niet verder.
In mijn vorige Blog gaf ik aan er veel zin in te hebben, maar er ook wel een beetje tegenop te zien. 4 volle dagen met mijn vader op elkaars lip. Maar dit is eigenlijk supergoed gegaan. Er is geen onvertogen woord gevallen. En ik moet eerlijk zeggen dat ik mijn vader nog nooit zo ontspannen en op zijn gemak heb gezien. Ik heb ook echt het gevoel dat we elkaar beter zijn gaan begrijpen tijdens deze dagen.
De heenreis begon om 4:30 in de ochtend, mama bracht ons naar Kaldenkirchen in Duitsland, net over de grens bij Venlo. Hier zou onze trein rond 6:00 vertrekken en vanuit Tilburg is daar met het OV niet te komen op die tijd. Het eerste stukje was vrij kort en we waren dan ook al snel in Köln waar we een overstap hadden van ruim een uur. Gelukkig mochten we met onze eerste klas kaartjes gebruik maken van de 1ste klas lounge.
Bij binnenkomst werd ons meteen koffie aangeboden. En toen we eenmaal zaten kwam er de vraag of wij misschien trek hadden in een licht ontbijtje. Dit alles kosteloos. Kijk zo zien wij het als Hollanders graag ;-). Na een paar koppen koffie om wakker te worden, eventjes het station bekijken. Wat een drukte, maar vreemd genoeg had ik er weinig last van, iets wat ik bijvoorbeeld op Utrecht CS altijd wel heb. Deze keer leek het wel of ik als buitenstaander keek naar de bedrijvigheid in plaats van er deel vanuit te maken. Is dit nu het vakantie gevoel? Nu ik er toch was eventjes 3 passen buiten het station gezet zodat ik nu eerlijk kan zeggen dat ik de Dom van Keulen heb gezien.
Tijd om onze trein op te gaan zoeken. Voor de heenreis hadden wij een trein die rechtstreeks van Köln naar Chur reed zonder overstappen. Nadat we onze gereserveerde plaatsen hadden opgezocht kon de reis dan echt beginnen. Een lange treinreis, maar onderweg al veel te zien. Een stukje langs de Rijn met aan 2 kanten bergen, nou ja dat dacht ik toen, nu zou ik ze heuveltjes noemen 🙂
We gaan naar het bistro-rijtuig. Waar mijn vader mijn trakteert op een heel lekkere maar echt veels te dure vlees en kaas platter. Maar ja, nu is de vakantie volgens hem dan ook officieel begonnen. Na een tijdje terug naar onze stoelen. Ik moet zeggen eerste klas reizen op lange afstanden heeft echt wel zijn voordeel. De ruimte en wat rustiger dan de 2de klas.
Na een paar tussenstops. Waarbij papa eventjes uitstapt om Zwitsers geld te pinnen, komen we aan in Chur. Hier moeten we nog kaartjes halen voor de komende dagen. Mijn vader neemt een maandkaart voor de regio, ik een 3 dagen kaart en een los kaartje naar Filisur. We hebben er niet veel tijd voor, maar Zwitsers zijn snel 😉 Daarna richting de trein vanaf nu reizen we op smalspoor. En dat merk je meteen, alles is net iets kleiner. De reis naar Filisur is ongeveer een uurtje. En prachtig, maar ik ben behoorlijk moe en gaar. Aangezien we de komende 3 dagen nog wel vaker op dit traject zullen komen vind ik het geen ramp dat ik hier en daar een prachtig uitzicht mis.
Als we aankomen op het station is het nog geen 20 seconden lopen naar het hotel. Daar wordt mijn vader verwelkomt als de verloren zoon. Hij komt hier al enkele jaren. We hebben de eerste 4 dagen een appartementje op 2 minuten lopen. Ja 2 minuten voor een berggeit, want hoewel het echt niet ver is, is het wel zo steil dat we er beide erg veel moeite mee hebben en ook echt af en toe moeten uitpuffen.
In het appartementje bekijk ik het bed. Een lattenbodem, ik besluit al snel om het matras maar op de grond te gooien. Ik slaap nu eenmaal niet rustig op een lattenbodem. Nadat we onze spullen uitgepakt hebben wagen we ons terug naar het hotel waar ons avondeten niet lang op zich laat wachten. Het eten is super, geen grote porties maar precies genoeg en super lekker. Zelfs de salade, die je hier niet bij je hoofdgerecht maar als aparte gang krijgt is lekker, terwijl ik normaal niet zo van salade houd. Na het eten nog een goede kop koffie en moed verzamelen voor de terugtocht naar ons appartementje. Daar aangekomen zet ik mijn wekker en we vallen beide binnen no-time in slaap.