Ik hou van Nederlandstalig dus carnaval is voor mij het feest van het jaar.
Heel fit ging ik carnaval dus al niet in, maar weet dat het even goed is: verstand op 0 en gaan. Pure ontspanning voor mij.
Juist na carnaval is vaak mijn beste week.
Juist omdat ik snap en kan accepteren waar de pijn vandaan komt,
Loop ik niet met die vraagtekens rond.
Naar de huisarts
Mijn puffers verdubbelen dat hielp helaas niet genoeg.
Dat was de reden waardoor ik maar een afspraak bij de huisarts vroeg.
Met een zware bronchitis tegen longontsteking aan;
Ik mocht weer aan de prednison gaan.
Na een week prednison zijn de klachten niet verminderd.
Door hoesten overgeven en koorts word ik nog dagelijks gehinderd.
Dus ik trek maar weer aan de bel bij de huisarts, en er zou overlegd worden met de dokter wat ik moest doen.
Ik kreeg vandaag het bericht dat ik een longfoto moest maken.
Nadat de assistent las wat mijn klachten waren werd dat gelijk van de baan geschoven,
Want met het corona virus en mijn klachten zou ik niet het ziekenhuis in mogen.
Dus ik vraag weer “Wat dan? Dit kan ook niet zo blijven.”
De assistent gaat weer in overleg en moet wachten op een telefoontje wat ik dan kan krijgen.
Corona?
Na een paar uur word ik weer gebeld en er wordt gezegd dat de GGD mij gaat bellen voor een screening om te kijken of ik een test moet doen voor corona om dat uit te sluiten.
Dus weer sta ik in de wacht. Ik ben inmiddels anderhalve dag verder en voel me nog steeds ziek.
En ja, natuurlijk snap ik dat ze niet anders kunnen en handelen naar de richtlijnen van het RIVM.
Ondertussen moet ik mijn telefoon in de gaten houden voor als de GGD belt.
Slapen of rusten kan dus niet en ik ben onderhand wel uitgeteld.
Wachten op dat ene telefoontje om te weten hoe dan verder.
Eerst moet corona uitgesloten worden, maar dan?
Dit gaat niet vanzelf beter worden, ik voel me machteloos en teleurgesteld en ben er aardig ziek van.
Wachten naast de telefoon
Dan gaat de telefoon maar is een privé nummer wat ik normaal niet op neem ik was aan het twijfelen en ja hoor bingo een enquête.
Had alweer spijt dat ik opgenomen had maar zo aardig was ik niet meer door de hele situatie dus ik verwacht niet dat ze het nog een keer gaan proberen.
Even later weer een privé nummer wat ik ook maar weer opneem.
En ja dat was de GGD waar ik op aan het wachten was.
Er werden helaas weer dezelfde vragen gesteld die de huisarts al had gevraagd en er werd weer opgehangen met de boodschap “We gaan even overleggen….”.
Even overleggen
En daar zit ik weer te staren op de bank, en te koken van woede. Alhoewel ik het aan de ene kant wel begrijp, al heb ik het idee dat ik niet begrepen word.
Later belt de GGD weer met de boodschap dat ze overleg hebben gehad, ook met het RIVM, en dat ik niet getest hoeft te worden. Wel zeggen ze erbij dat ze niet uitsluiten dat ik het niet heb.
Ze leggen nog eens uit dat ik goed handen moet wassen, privé ook 2 meter afstand moet houden (wat al niet gaat want het bed is toch echt niet groter) en 24 uur moet binnen blijven, en vooral moet uitzieken.
Dan antwoord ik toch wel lichtelijk geërgerd dat uitzieken dus geen optie is, want dit gaat niet vanzelf over. En elke dag is er nu 1 teveel.
Waarop er wordt gezegd dat ik het best met de huisarts contact op kan nemen.
Daar gaan we weer!
Voor de zoveelste keer.
Longfoto
Ik bel weer naar de huisarts dat ik geen test hoef voor corona. Maar wat dan wel, want er moet iets gedaan worden.
Je raadt het al, natuurlijk ze gaan weer in overleg en drukken mij weer weg.
Verrassend word ik vrij snel teruggebeld, ik mag toch een afspraak maken voor de longfoto wordt mij verteld.
Ik dacht: “Echt dit meen je niet! Weer terug bij waar we begonnen zijn vandaag”.
Dus ik bel het TweeSteden met mijn longfoto-vraag.
Daar zien ze in mijn dossier denk ik, dat ik koorts heb en zeggen dat ik niet mag komen.
Ik leg uit dat er al contact met de GGD en het RIVM is opgenomen.
Dat willen ze eerst navragen dus hop, ik ga weer in de wacht…
En dan komt het hoge woord eruit: ik heb morgen een afspraak voor de longfoto.
Als je nog niet gek bent dan ben je het nu wel. Maar ik hoef nu niet meer op te blijven voor een mogelijk telefoontje dat kan gaan komen.
Eindelijk kan ik naar bed, rusten en uitzieken en maar hopen op mooie dromen.