Bij het UWV en re-integratie kijken ze naar de diagnose die jaren gelden is opgeschreven,
Dat ik daar als Bonnie zit vergeten ze maar even.

Dan krijg je te horen: ‘helaas mevrouw met deze diagnose moet u zich vooral rustig houden en weinig doen’
Met levenslange afkeuring ga je daar weg,
Dit was toen ik ruim 20 pillen had maar ben nu niet meer zoals toen.

Wat zegt nou eigenlijk een diagnose?
Er zijn er voor mij meerdere uitgekozen.

Wat mij betreft is de diagnose niet bepalend,
Het gaat erom hoe je er mee aan de slag gaat en mee omgaat,
Dat niet de diagnose maar Bonnie daar staat.

Toch is een diagnose die je opgeplakt krijgt soms een zware last,
Je wordt niet overal serieus genomen en mensen vinden je een rare kwast.

Dan heb je een interview en doet de deur open. Zegt de persoon: “ ik ben op zoek naar Bonnie” en ik zeg dat ben ik hoor. Zegt ze: “o , had verwacht dat je er anders uit zou zien je lijkt wel gewoon normaal ” en praat daarna gewoon door.

Een stigma is zo makkelijk gegeven,
In het begin geloofde ik er in en dacht het zal wel zo zijn dan zal ik er mee moeten leren leven.

Dan geloof je in stigma en plakt er zelf nog maar wat stigma’s bij.
Ik kan niets, ik ben echt gek ik ben inderdaad lui en gevaarlijk, ja dan past de diagnose toch wel bij mij.

Dan besef ik zo wil ik niet leven,
En heb mijzelf 2 keuzes gegeven.

Of weg van deze wereld waar ik niet altijd welkom ben en nog verder de vernieling ga,
Of ik ga tegen de diagnoses, stigma’s, zelfstigma’s en pillen vechten en verzet geven ja.

Verzet houdt voor mij in het accepteren van je diagnoses en het ermee om leren gaan,
Tegen de stigma’s en zelfstigma’s in gaan slaan.

Voor jezelf bewijzen dat ik Bonnie ben en niet mijn diagnoses,
Naar de buitenwereld bewijzen dat er meer Bonnie dan diagnose is.

Een gevecht, een zwaar gevecht wat bij mij jaren lang duurt,
Stigma’s doorbreken speelt vandaag de dag nog.

Als iedereen nou eens bewust wordt wat stigmatisering met iemand kan doen,
Hoe klein het je maakt en je er op je slechte dagen zelfs in gelooft wat vaak een vreemde op je plakt.

Het kan je breken, isoleren en de zin van het leven ontnemen, dat wil je toch niet?
Ik hoop dat iedereen dit beaamt en het ook zo ziet.

Daarom: mijn motto wens en laatste zin
Met zijn allen van stigmatisering naar waardering!!!!!!!!!

(hou deze zin er allemaal in)