De bruiloft van mijn broer in Portugal wie wil dat niet?
3 dagen feest ondanks de heimwee toch een beetje verdriet.

Dan kom je terug en rijd je naar Opmeer om puppy Lola te halen,
Zindelijk maken en opvoeden kost een hoop tijd, liefde en geduld, maar ja.

Van ons beide gaat ook het werken gewoon door,
Dus een planning van familie, vrienden en uitlaat maken want Lola gaat voor.

Ondertussen is ook nog even het einde van de schuldhulpverlening wat al langer dan nodig is heeft gelopen,
Ik wilde te graag “gewoon” zijn en ben tegen een oplichter aangelopen.

Na 5 zware jaren is het einde dan in zicht,
Maar dan doet de gemeente niet zijn plicht.

Je bent een nummertje en terugbellen of mailen doet de gemeente niet,
Alles geeft veel stress en veel verdriet.

Dan krijg je te horen dat je oom van 80 erg ziek is en naar zijn einde zal gaan,
Er kwamen weken van zorgen en waken aan.

Voordat hij de morfine pomp kreeg vast afscheid genomen want hij is nu nog bij,
En dan zegt hij hoe blij hij met je is, noemt wat leuke dingen op en knijpt in mijn hand.

Ik ging weg met een bijzonder maar raar gevoel,
Dit is nieuw, afscheid nemen van iemand die nog volledig bij zinnen is.

Dan spookt er door je hoofd,
Stel, stel dat hij er straks niet meer is…

Als je er bent wil hij je hand vasthouden en mag je niet weggaan,
Bang was hij, bang om dood en naar het onbekende te gaan.

Ik geef een kus en rijd naar Avans om naar een gastles te gaan,
Ik stap daar uit en ja daar kwam het kut telefoontje aan.

Hij is overleden en heeft geen pijn en geen zorgen meer,
In 20 minuten is hij er opeens niet meer.

Het besef het verdriet de zware tijd alles komt er even uit en het huilen wint,
In mijn hoofd wil ik een schakel maken voordat de gastles begint.

En dan sta je voor de klas, ik benoem het telefoontje wat ik net heb gehad en ga van start,
Met het doel dat ze er iets aan hebben gehad.

Dat is gelukt maar breek van binnen langzaam af,
Ik rijd snel op Zorgbelang af.

Door de schakel die ik voor de gastles heb gemaakt in mijn hoofd,
Is het verdriet even verdoofd.

Net voor de kerst is dan de begrafenis,
Naast het graf van zijn broer, mijn vriend zijn ouders dus een dubbel gemis.

Ik moet weer een schakel maken want die toch al lastige kerstdagen en oudjaar komen eraan,
30 man over de vloer dus weer doorgaan en blijven staan.

In februari komt ook het eind van de schulphulp verlening binnen,
Dan kan ook de officiële verhuizing gaan beginnen.

En nu, nu ik 1 plek heb, mijn huis mijn thuis is,
Is er pas tijd voor blijdschap, verdriet en gemis.

Ik heb nu wat meer rust, lekker wandelen en trainen met puber hond Lola,
Ook dat gaat gewoon allemaal door ja.

Het mooie weer en nieuwe kansen komen er aan,
En ja ik zal Bonnie niet zijn als ik er niet voor weer voor ga, ja ik ga er weer tegenaan!!!