Toen kwam er een andere periode van een aantal jaar:
Van bank naar bed,
Met koffie en een sigaret.
18 uur per dag van bank naar bed,
Wie heeft mij hierin gezet?
De medicatie heeft mijn leven afgenomen,
Ik ben gewoon lui zeggen ze hoe zou dat nou komen?
Ik wil wel maar kan het niet,
Ik wil niet dat iemand mij zo ziet.
De mensen geven mij een etiket,
Dus als dat toch zo is,
Dan maar weer van bank naar bed.
Ik leef van 8 naar 1,
En van 5 naar 11,
Dan kan ik mijn medicatie innemen en voel ik mij niet mijzelf.
Wat doe ik hier ik ben zo moe,
Ik ga maar weer naar bedje toe.
Daar ga ik weer van bank naar bed,
Maar weer slapen dus
De koffie mag worden uitgezet.
En na al deze jaren ging ik weer een nieuwe periode in. Als ik nu denk, wat heb ik allemaal verloren?
Dan zijn dat zoals ik hier al eerder benoemd hebt echt letterlijke dingen. Mensen en dieren die
sterven. Maar wat ik altijd zeg het enige zekere in het leven is dat je een keer dood gaat.
Ik werk nu ook zoveel ik kan, maar wel met mijn hart. En dichtbij en met mensen. Vroeger als schilder
moest je als vrouw hard zijn. Dit vind ik winst.
Zoals ik al zei had ik een “gewoon “leven. Ik heb nu een bijzonder leven. Met uitdagingen groei
moeilijke momenten, maar ben wel bewust dat ik leef.
Door je kwetsbaarheden deel ik veel, alleen lukt het niet. En dat geeft en maakt verbindingen. En het
geeft openheid en het biedt inzichten.
Ook kan ik zeggen wie mijn vrienden zijn. Er zijn een aantal mensen die vrienden waren in mijn
slechte periode vrienden zijn gebleven en nu nog vrienden zijn.
Dus als ik zo terug kijk heb ik het “gewone “ verloren. Heb er het besef van en een leven met alle ups
en downs voor terug gekregen. En het leven is altijd aan jezelf blijven werken. Negatieve dingen anders kunnen gaan zien. Lastige dingen als uitdagingen aangaan. En nu is het “gewone” verandert in altijd wat nooit saai.
Ik heb nu ook een partner een huis goede vrienden. En werk waar mijn hart ligt.
Dus wat is verlies? Als ik zo terug kijk is verlies ook groei, omgaan met en leren van.
En vooral Leven.
Bonnie Geus