Ook een paar hele negatieve reacties maakte dat ik echt eventjes opnieuw moest nadenken waar ik eigenlijk mee bezig was.

Maar al vrij snel kwam ik eruit. Ik wist precies waaraan ik begonnen ben. Ik wist ook dat het niet makkelijk zou worden. Ik wist dat ik het risico nam om gekwetst te worden, want dat risico komt nu eenmaal van jezelf kwetsbaar op stellen. Ik wist ook dat er mensen in mijn omgeving zijn die niet begrijpen waarom ik dit doe. Ik wist ook dat vreemde mensen die mij totaal niet kennen, me zouden aanvallen op dit project. Variërend van aandacht vrager, tot zielige achterlijke gek.

Natuurlijk kan ik hiervoor weglopen. Ik kan ook proberen met deze mensen de dialoog aan te gaan. Kom maar op. Ik sta er voor open. Niet echt verrassend dat deze mensen dat niet willen/durven. Maar mochten ze willen dan sta ik er 100% voor open.

En dan die filters. Eentje is een puur legale. Ik ben bij sommige dingen die ik doe gebonden aan een geheimhoudingsverklaring/plicht. Hierdoor kan ik er niet over berichten, terwijl het wel dingen zijn die mij vaak erg bezig houden. Bij sommige kan ik er misschien over een tijdje wel iets van zeggen, maar sommige dingen waarschijnlijk nooit. Dit botste voor mij met mijn wens om 100% open en eerlijk te kunnen zijn. Maar nu heb ik het maar gewoon geaccepteerd als een beperking. Ik heb er meer dus deze kan er nog wel bij ;-).

Flauwe grap, ik weet het, maar zit ook wel een kern van waarheid in. Ik heb beperkingen, en jarenlang heb ik situaties waarin ik ze tegen kwam proberen te vermijden. Voornamelijk in relaties tot andere mensen. Ik liep er letterlijk voor weg. Toen ik eenmaal begreep dat ik zo nooit gelukkig zou worden, alleen maar de illusie van geluk zou hebben, ging ik proberen om mijn eigen weg te zoeken, ondanks een beperking. Dit geldt ook voor het tweeten en bloggen, Moet ik omdat er een paar dingen zijn waarover ik NIET kan schrijven, maar helemaal stoppen met schrijven? Ik dacht het niet dus.

Maar dan het 2de filter. Ik was erg bezig met wat doen mijn tweets en blogs met degene die ze lezen. En dan met name degene die ik ken en dus zichzelf of andere zouden kunnen herkennen? Ik schreef sommige dingen niet omdat ze negatief waren. Of omdat ik wist wat ze bij andere zouden triggeren. En nu kom ik bij de titel van mijn blog. Ik heb besloten hier niet langer rekening mee te houden. Natuurlijk zal ik niet mijn best gaan doen om mensen te kwetsen, ik probeer het bij mijzelf te houden, wat ik voel, denk en ervaar. En als andere mensen hierdoor zich beledigd voelen, tja, dat is dat heel grof gezegd hun probleem en niet het mijne. Ik hoop alleen dat ze snappen dat ik hun niet aanval, maar simpelweg zeg wat het met mij doet. En hopelijk begrijpen ze mij, en misschien gaan we dan in gesprek en kunnen ze mij ook uitleggen waarom ze dingen doen, hoe ze dingen zien. En op die manier gaan we de dialoog aan. Hopelijk begrijpen we elkaar.

Ik heb trouwens ook een paar hele fijne en warme reacties mogen ontvangen. Eentje ervan van iemand die echt heel veel voor mij betekent wil ik delen:“ Ik begreep je nooit zo goed, snapte je niet echt. Maar sinds ik je volg begrijp ik steeds meer van je….. En herken ook dingen in mezelf”

TLDR; Ik ga door, hopelijk in dialoog met iedereen.