Alleen…… Tja, het is natuurlijk onmogelijk om een lang en ingewikkeld verhaal samen te vatten in een klein stukje tekst. De zin „In de kern een totaal gebrek aan motivatie” valt op. Een moeilijke, want hij is gewoon waar, maar het gevaar is dat mensen hem niet begrijpen. Ik ben niet lui of gemakzuchtig. Ergens tussen weten wat ik moet doen en het uitvoeren blijft het misgaan.
Ik heb natuurlijk allerlei truukjes ontwikkeld waardoor dit mensen vaak niet opvalt. Als je mij iets vraagt te doen, doe ik het eigenlijk meteen. Wat attent zeggen mensen dan, maar als ik het niet meteen doe, dan is de kans dat ik het niet meer doe gewoon erg groot. Dus of het nu iets opzoeken, iemand met zijn computer helpen of een handje in het huishouden helpen is, iedereen denkt dat ik zo sociaal ben, maar het is een truukje omdat ik het anders niet doe.
Helaas werkt dit alleen als andere mensen iets vragen, voor mezelf werkt het niet. Hoe ik hier mee omga? Weer meer truukjes. Mensen uitnodigen, dan moet ik namelijk wel opruimen. Afspreken voor koffie op de sportschool, en als ik er dan toch ben ga ik maar meteen sporten.
Het probleem is alleen dat als ik het truukje te vaak herhaal het zijn kracht verlies. Het is dus zaak om er spaarzaam mee om te gaan.
Helaas ziet niemand wat voor moeite de dingen mij vaak kosten en zien ze alleen maar de rol die ik speel. De rol die ik moet spelen om voor mezelf de dingen te kunnen doen. Ach, ik ben nu uit de kast als GGZ cliënt. Hopelijk snappen mensen mij straks beter. En als ze het niet snappen? Tja, dan zullen ze waarschijnlijk denken:“wat een gek en aansteller”. Maar zeg eens eerlijk: zijn dat de mensen die ik in mijn leven wil hebben?