Ik maak deel uit van het team van Hersenletsel-uitleg en maak van zeer dichtbij mee dat deze gevolgen afgrijselijk zijn. Mensen die door deze overprikkeling, noodzakelijke, zelfs levensreddende behandelingen in ziekenhuizen aan zich voorbij moeten laten gaan, simpelweg omdat ze de prikkels van deze ziekenhuizen niet kunnen verdragen.
Denk aan piepjes, bliepjes, personeel dat door de gangen loopt, andere patiënten op de kamer als er geen éénpersoonskamer voorhanden is en felle lampen. En dan heb ik het nog niet over de behandeling zelf. Scans, radiologische onderzoeken en zelfs bloedonderzoeken kunnen iemand die lijdt aan overprikkeling, finaal onderuit halen.
Het gevolg daarvan is dat die mensen letterlijk misselijk, ziek zijn. Het herstel kan dagen, zelfs weken of maanden duren.
Het is gewoon schokkend dat vele instanties, hulpverleners, verzekeringsartsen, arbeidsdeskundigen en zelfs de politiek deze beperkingen niet of nauwelijks kennen en/of erkennen.
Hersenletsel-uitleg zet zich hiervoor in met grote passie. We zijn een klein team met medische en paramedische professionals met neurologie of hersenletsel als expertise èn meerdere mantelzorgers èn meerdere hersenletselgetroffenen. Iedereen is enorm betrokken bij de mens met hersenletsel.
Alle teamleden werken op vrijwillige basis. We zijn sinds 2016 een patiënten belangen organisatie voor mensen met overprikkeling bij hersenletsel: Project Overprikkeling
Onze site wordt massaal bezocht, de informatie is laagdrempelig en voor iedereen gratis te verkrijgen. Honderden pagina’s die mensen, die al jaren op zoek waren naar duidelijkheid over hun letsel èn de gevolgen daarvan, en ook naar zichzelf, vooruit geholpen hebben.
De dag van Overprikkeling was weer een enorm succes kan ik wel zeggen. Velen hebben gehoor gegeven aan ons verzoek om een dag lang, het licht te dimmen, de beeldschermen in de wachtkamers uit te laten, het achtergrondmuziekje van de telefoon uit te laten, en zelfs hebben enkele ziekenhuizen hun personeel geadviseerd om op deze dag op schoeisel zonder hoge hakken te lopen.
Dat raakt me. Mijn taak bij Hersenletsel-uitleg is om in de besloten Facebook-groep een luisterend oor te bieden en indien nodig pleisters te plakken, hugs uit te delen maar ook brandjes te blussen als het nodig is. Dat is een verschrikkelijk mooie taak. Prettige bijkomstigheid is dat ik iedere dag leer over hersenletsel. Dat gebruik ik iedere dag weer, ook bij het beantwoorden van mailtjes die we binnen krijgen.
Door deze dag van Overprikkeling kan ik een steentje bijdragen aan een heel, heel grote groep mensen, en die dagelijks groter wordt.
Natuurlijk is het ontzettend verdrietig om hersenletsel te hebben, maar het is wat het is. En ik heb het toch, dus ik kan er maar beter iets nuttigs mee doen. De hele mooie, waarde- en liefdevolle contacten die ik hieraan overhoud, helpen ook mij enorm.
Je kunt het ook positief bekijken. ONDANKS of DANKZIJ hersenletsel heb ik mijn draai gevonden en ben erachter gekomen dat ik een mensenmens ben. Een hersenletselmens.
Volgend jaar in juni is het weer de dag van de Overprikkeling. Ik hoop dat nog meer mensen en instanties hier aandacht aan gaan schenken.
En nu ga ik weer verder, want er komt net een verdrietig berichtje binnen waar ik even naar moet kijken en even een pleistertje op moet plakken.
Arnie
